Search results for

««Էպիկական» լուսաբաց... (օրվա խոհեր)». ՎԱՐԴԳԵՍ ԴԱՎԹՅԱՆ

Ահա այսպես է ստեղծվում, այսպես է բարձրանում տոտալիտարիզմը՝ քաղաքականության մեջ և մարդկանց հոգիների վրա:

«Գլուխլվա...». ԱՐՈՒՍ ՍՈՒՐԵՆ

Արցախյան պատերազմի տարիներին, երբ Երևանն ապրելու տեղ չէր՝ ճողոպրում էինք գյուղ:

«Երրորդ ուժի բացառման օրենքը...». ՌԱՖԱՅԵԼ ԻՇԽԱՆՅԱՆ

«…Ասում են Ստեփան Զորյանի վերջին խոսքը մահվանից առաջ եղել է իր ժողովրդին նրա տված գնահատականը՝ «պրիմիտիվ ազգ»։

«Անտառամեջ...»․ ՎԱՐԴԻԹԵՐ ԳԻՇՅԱՆ

Արահետից մինչև անտառի թավուտները գնացող հողաթմբերը յուրաքանչյուր անցորդի առջև բացում են մի կախարդական աշխարհ: Ցատկոտելով, իսկ երբեմն էլ կռանալով անցնում էինք ճանապարհը, խորանում մեր սիրելի խոնավ, կանաչազարդ, բազմագույն ծաղիկներով ու կանաչով լեցուն անտառները, որոնք ոչ սկիզբ ունեն, ոչ վերջ:

«Երրորդ ուժի բացառման օրենքը...». ՌԱՖԱՅԵԼ ԻՇԽԱՆՅԱՆ (մաս 2-րդ)

Մեր պատմաբանները, որոնց հիմնական գործը այս 70 տարում եղել է ստախոսությունը, լռում են մեր այս ահավոր պարտության մասին։ Իսկ սա շատ վնասակար է, ազգին տեղյակ չեն պահում իր պարտության մասին, չեն ասում դրա պատճառները։ Պետք է ասել, որպեսզի իր գործած սխալները ազգը չկրկնի։ Այն ազգը, որն իր պատմության դասերը չի սերտում և սխալները կրկնում է, ապագա չունի։

«Այդ բազմաչարչար գոյական անունը՝ ԺՈՂՈՎՈՒՐԴ…». ՎԱՐԴԳԵՍ ՊԵՏՐՈՍՅԱՆ

Մեր կուսակցությունները, իբրև կանոն, իրար հետ համարյա չեն խոսել: Խոսել են միաժամանակ: Իրար չեն լսել, որովհետև... ի՞նչ լսել, երբ ինքն արդեն ամեն բան գիտի: Բայց, իբրև կանոն, ամեն կուսակցություն խոսել է ողջ ժողովրդի անունից, իբրև նրա ազգային իդեալների արտակարգ ու լիազոր դեսպան:

«Սերոն...». ԱՐՈՒՍ ՍՈՒՐԵՆ

Տատս երկինք չտեսավ։ Մինուճար որդուն կորցնելոց հետո նրա անցած ամենաերկար ճանապարհը միայն երկհարկանի տան առաջին հարկի ոչ շատ հեռու անկյունը մնաց։

«Պապս․․․»․ ՎԱՐԴԻԹԵՐ ԳԻՇՅԱՆ

Օրն այդ անբացատրելի տխուր էր. սիրտս հրաժեշտի կանչ էր գուշակում: Չարագույժ մեղեդին հուշում էր պապիս մասին:

«Վախենում եմ ասել՝ վախենում եմ․․․»․ ԱՐՈՒՍ ՍՈՒՐԵՆ

ՎԱԽԵՆՈՒՄ ԵՄ ԱՍԵԼ՝ ՎԱԽԵՆՈՒՄ ԵՄ...

«Մայիսմեկյան շքահանդես...». ՌՈՒԲԵՆ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ

Լուսամուտից արդեն երևում էին ցուցարարների գլխամասային շարքերը: Հարյուրավոր, հազարավոր դրոշներ էին փողփողում և դեռ միլիոնները Գորկու ու հարակից փողոցներում էին... Տեր իմ աստված, մտածում էի ես, ահա թե ինչի վրա է վատնվում Ադրբեջանի, Թուրքմենիայի, Ուզբեկստանի բամբակը... Ահա թե ինչու են այդքան քիչ մանկական շորերը, որոնց համար է, ի վերջո, Մոսկվա ժամանել կինս, ինքն իրեն, թերևս նաև աշխարհին ու ինձ խաբելով, թե տոնական օրերին ամուսնուն անտեր ու միայնակ թողնելը վեր է իր ուժերից:

գործընկերներ

webtv.am

ՄԻՇՏ ՄՇԱԿՈՒՅԹԻ ՀԵՏ

zham.ru

ЖАМ-ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԺԱՄԱՆԱԿ

http://www.greentravel.am/en

ՃԱՆԱՉԻՐ ԿԱՆԱՉ ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ, ԱՊՐԻՐ ԵՐԿԱՐ

mmlegal.am

ՄԵՆՔ ԳԻՏԵՆՔ ՁԵՐ ԻՐԱՎՈՒՆՔՆԵՐԸ