Search results for

«Ձնհալ…». ՆՈՒՇԻԿ ՄԻՔԱՅԵԼՅԱՆ

Իզան շարունակեց մաքրել ձյունն այնպես, կարծես հենց իրենից էր կախված գարնան գալուստը... Կարծես հենց ի՛նքն էր արևի տերը...Կարծես հենց ի՛նքն էր ծիծեռնակներին թաքցրել վերարկուի տակ...

«Ազգային գիտակցության ճահճացումը...». ԱՐՄԵՆ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ

Ազգի դժբախտությունը սկսվում է հարմարվող՝ վախկոտ կամ ագահ, անհատներից:

«Ինչո՞ւ թուրքը ՀԱՂԹԵՑ...»

Եվ եթե այս փաստերի առջև էլ դեռ չեն բարձրացնում պողպատի ուժի ճշմարտությունը բոլոր ճշմարտություններից վեր, հայ քաղաքակրթական մնացորդ ամբարտակները ևս շուտով գետնին կհավասարվեն:

«Կատարում եմ Օհան Դուրյանի ցանկությունը...». ԱԼԻՍ ԴՈՒՐՅԱՆ

«Կատարում եմ Օհան Դուրյանի ցանկությունը. ուզում եմ պատմել Վահանի մասին...»

«Տհաճ հարցեր և...». ԱՐՄԵՆ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ

Ի սկզբանե նշեմ, որ տվյալ հոդվածում չեմ մեղադրում, չեմ խարազանում, չեմ չարախնդում: Ոչ էլ սիրելուց կամ հարգելուց են ծնվել ստորև ներկայացված տողերը, քանի որ հակաբնական է սիրել կամ հարգել քաղաքական մուրացկաններին կամ «որտեղ հաց ՝ այնտեղ կաց», «գնա՛ մեռիր, արի՛ սիրեմ» գաղափարախոսությամբ ապրող ոչ հայրենատեր հայրենասերներին:

«Միավորել մարդկանց արվեստի շուրջ...». ԱՐՄԻՆԵ ԹՈՒՄԱՆՅԱՆ

«Համաշխարհային նկարազարդ հասարակաց պատկերասրահ»… (Painted Equator Gallery)… Սա մի նախագիծ է, նախաձեռնություն, որը միտված է իր շուրջը հավաքել ինչպես Հայաստանում, այնպես էլ արտերկրում ապրող ստեղծագործողների: Այս նախագծի նպատակն է ամբողջ աշխարհից հավաքել  երկրի հասարակածի 40075 կիլոմետր երկարությունը խորհրդանշող թվով՝ 400075 կտավ՝ բացառապես 20×20 չափի և ժողովել դրանք մեկ պատկերասրահում՝ միավորելով բոլոր ազգերին ու ժողովուրդներին:

«Մեր հայրերը...». ԱՍԱՏՈՒՐ ՓԱՇԱՅԱՆ

Ասատուր Փաշայանի այս ստեղծագործությունն առաջին անգամ տպագրվել է «Գարուն» ամսագրում, 1986 թվականին:

«Վա՛յ, հարայ հե՜յ...». ԹԵՄԻԿ ԽԱԼԱՓՅԱՆ

Աշնան արևը դանդաղ ցած իջավ դեպի Թռածի ու Պըրմբատի ձագարի հատակը, վերջին շողերի անդրադարձը դանդաղ սահելով հանդի վրայով, աշնան հովը քշելով  շոյեց այտերս, անցավ գյուղի մնացած մասի վրայով։ Աղունիկները գլխավերևս ղունղունատում էին, և օրը չիմացա, թե ոնց անցավ։

«Դատը...». ԹԵՄԻԿ ԽԱԼԱՓՅԱՆ

Մեր տան եղնիկի ձագերից մեկը քիչ տկարացել էր, մի քանի օր էր նրան անտառ բաց չէինք թողնում, որ գել ու գազանի բաժին չդառնար։ Մայր եղնիկի համար տանը կից ընդարձակ վանդակ ունեինք։ Երբ մայր եղնիկի ծննդաբերելու ժամանակները մոտենում էին, վանդակի մեջ էինք պահում՝ անտառ բաց չէինք թողնում մինչև ծննդաբերելը։

գործընկերներ

webtv.am

ՄԻՇՏ ՄՇԱԿՈՒՅԹԻ ՀԵՏ

zham.ru

ЖАМ-ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԺԱՄԱՆԱԿ

http://www.greentravel.am/en

ՃԱՆԱՉԻՐ ԿԱՆԱՉ ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ, ԱՊՐԻՐ ԵՐԿԱՐ

mmlegal.am

ՄԵՆՔ ԳԻՏԵՆՔ ՁԵՐ ԻՐԱՎՈՒՆՔՆԵՐԸ