Արվեստը

ոտք է գցում

անդինից

այն կողմ,

նայում է

ետ՝ մինչև

հազարամ-

յակների

խորքը, և

ստեղծում է

այն  ժամանակը,

որը ներկայում

չկա:

Արվեստաբանը

կոչված է

ընկալելու

այն իր բոլոր

զգայարաններով,

իր գիտակցու-

թյամբ և իր

կրթությամբ:

Արվեստաբանի

պարտքն է իր

համապարփակ

ընկալումը

սիրով ու

հասկանալի

լեզվով տալ

մարդկանց՝

ի բարօրություն

հասարակության: