
Անուշ Հակոբյան
Արվեստը
ոտք է գցում
անդինից
այն կողմ,
նայում է
ետ՝ մինչև
հազարամ-
յակների
խորքը, և
ստեղծում է
այն ժամանակը,
որը ներկայում
չկա:
Արվեստաբանը
կոչված է
ընկալելու
այն իր բոլոր
զգայարաններով,
իր գիտակցու-
թյամբ և իր
կրթությամբ:
Արվեստաբանի
պարտքն է իր
համապարփակ
ընկալումը
սիրով ու
հասկանալի
լեզվով տալ
մարդկանց՝
ի բարօրություն
հասարակության: