Արմեն Գրիգորյան
Արմեն Գրիգորյան

 

Աթենքի

համալսա-

րանի քաղա-

քագիտության

և պետական

կառավարման

ֆակուլտետի

շրջանավարտ:

 

Բանա-

ստեղծ,

արձակա-

գիր:

«Ազգային գիտակցության ճահճացումը...». ԱՐՄԵՆ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ

 

1. Անգեղակոթի ժողովի արժեքներ կրողների և Պֆալցի կայսերընտիր իշխանի, Ֆրանսիայի թագավորի, Հռոմի պապի վրա հույս դնողների հոգեզավակները չեն կարող լինել երկիրը զարգացնող վերնախավ:

2. Ազգի դժբախտությունը սկսվում է հարմարվող՝ վախկոտ կամ ագահ, անհատներից:

Իր համերկրացուց կամ օտարից վախեցողը կամ նրանց վաճառվողն ազգի դժբախտության առաջին մեղավորն է:

3. Ասում են՝ դժգոհ էր հասարակությունը:

Այդ դժգոհների ցանկում քիչ չեն նրանք, ովքեր «սուրբ իննսունականներին» մասնակցել են «Մեծ թալանին»: Զզվելի են նրանք, ովքեր այդ ժամանակ «կերել են», իսկ հիմա սուրբ են ձևանում, բայց հազար անգամ ավելի գարշելի՝ նրանք, ովքեր՝ Արշակ թագավորի նախարարների նման, ուրանում են իրենց հարստանալու հնարավորություն տվողներին:

4. Առաջին քրիստոնյա ազգ՝ առաջին տպագիր գիրք ունեցանք 1512 թվականին:

Հազար տարի դեգերել ենք Եվրոպայում, Ռուսաստանում: Չե՞նք ամաչում՝ մասնակից չդարձանք արևմտյան և ռուսական քաղաքակրթությունների զարգացմանը: Բավական չէ, որ մեր հողում չկարողացանք, օրինակ, Սերվանտես, Գյոթե, Մոլիեր, Շեքսպիր կամ Պուշկին ծնել, օտար ափերում էլ զլացել ենք Սպինոզա, Դիզրայելի, Էյնշտեյն, Մեչնիկով, Կորչակ կամ Մայմոնիդ լույս աշխարհ բերել:

Լեոն տալիս է այդ հարցի պատասխանը. Թիֆլիսում, ΧΙΧ դ. 2-րդ կեսին, հայերը նախընտրում էին, որ իրենց զավակները դառնան «կոմերսանտ»՝ վաճառական:

Համաշխարհային քաղաքակրթությո՞ւ ն: Ո՛չ, չենք լսել: Մեկ էլ չմոռանանք, թե ինչ է ասել հայտնի հարուստը, երբ ծանոթացել է Թումանյանի հետ...:

5. Ո՞վ է ասել, որ մեր դաշնակիցների շահը պետք է համընկնի մեր շահերի հետ կամ զոհաբերվի ՝ հանուն մեր շահերի:

Լրիվ մանկամի՞ տ ենք, թե՞ մեզ հիմարի տեղ ենք դրել:

Մեր ազգում մարդիկ կան, ում բակից ձմեռ օրով հնարավոր չէ ձյուն վերցնել, ուր մնաց ՝ կյանք տան մեր հարևանի համար: Բա այդ դեպքում ինչպե՞ ս ենք հանդգնում օտարից զոհեր պահանջել:

6. Այլևս փաստ է՝ այն ժամանակ, երբ քաղաքական գործիչը հաղթում է զինվորականին, ազգը կանգնում է կործանման եզրին: ΧΙΧ-ΧΧ դդ.՝ վկա:

7. Վերջապես հասկանանք՝ այլ բան է պրոպագանդան, այլ բան՝ գաղափարախոսությունը:

Վերջինը, շատ դեպքերում, գոյություն չունի: Ուղղակի իշխող դասակարգի կամ վերնախավերի շահերի պաշտպանության միջոց է՝ «զանգող արույր կամ հնչող ծնծղա», որին սպասարկելու գործին է լծվում պրոպագանդան:

Եվ միշտ հիշե՛նք, որ ազգում բազում են նրանք, ովքեր դավանում են «անձնական բարօրության կրոնը» (Գ. Նժդեհ)՝ ավելացնելով «սուտասան հայրենասերների» քանակը (Ռ. Պատկանյան):

Բայց եթե ուզում եք զանազանել չարն ու բարին, հարց տվեք ՝ տվյալ վիճակում ի՞նչ կանեին անցյալի հերոսները: Նվիրյալները՝ իսկական հերոսները:

 

Արմեն Գրիգորյան

գործընկերներ

webtv.am

ՄԻՇՏ ՄՇԱԿՈՒՅԹԻ ՀԵՏ

zham.ru

ЖАМ-ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԺԱՄԱՆԱԿ

http://www.greentravel.am/en

ՃԱՆԱՉԻՐ ԿԱՆԱՉ ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ, ԱՊՐԻՐ ԵՐԿԱՐ

mmlegal.am

ՄԵՆՔ ԳԻՏԵՆՔ ՁԵՐ ԻՐԱՎՈՒՆՔՆԵՐԸ