ԱՐՎԵՍՏԻ ՀԵՏ

«․․․Ամեն ինչ քո ձեռքերում է․․․»․ ՄՈՆԻ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ

«Երբեմն քաղաքականությունը մեզ վերադարձնում է ջունգլիներ»,- ասում է Ջոն։ «Այո, երկակիությունը մեզ կարող է տանել դեպի ջունգլիներ․․․ Երբեմն դժվար է հասկանալ, թե ով է իրական՝ դո՞ւ, թե՞ քո ալտեր էգոն։ Ամեն դեպքում, դուք երկուսդ էլ պետք է միասին դիմակայեք արտաքին հանգամանքներին, որոնց համար միևնույն է, թե ձեզանից ով է իրականը»,- ասում է Մոնին։

«Դու հյուսեցիր քո ՈՍԿԵ ՍԱՐԴՈՍՏԱՅՆԸ․․․»․ ԱՆԱՀԻՏ ԱԴԱՄՅԱՆ

Եթե աղոթքներդ տեղ չեն հասնում, – ասում էր Աթանյանը կնոջը, - մի բարկացիր Աստծո վրա:

«…Ու «ԳՈՄԵՇԸ» մտնում է հոգիներից ներս...»

Կիրքը, որով դերասանուհին բռնում է մարդկանց հոգիներից ու տանում դեպի այն աշխարհը, ուր կան ձայներ ու լռություն, կա սեր ու ատելություն, կա արարում ու քանդում, կա կռիվ ու համակերպում:

«Հակոբ Հովնաթանյանից առաջ ոչ միայն նկարիչների չորս սերունդ է եղել, նաև առ այսօր շարունակվում է...». ՄԱՌԱ ՄԱՐՏԻՆ

Եվ արի ու տես, որ Հովնաթանյանների գործերի իմ անզուսպ որոնման ընթացքում հանդիպեցի Հովնաթանյանների ժառանգ, գենի շարունակող՝ տիկին Մառա Մարտինին:  Ու իմ պատմական ու պատահական հանդիպումը այդ բարեհամբույր կնոջ հետ վերածվեց բազում բացահայտումներով հետաքրքրական մի զրույցի երևելի Հովնաթանյանների, նրանց գերդաստանի, շառավիղների, անցած ճանապարհի, դեգերումների ու ապրածի շուրջ, որը բազմաթիվ հարցեր է ծնում ու բազմաթիվ երևակումներ անում:

«Մահը փոխանակում եմ նկարված կտավի հետ...». ՎԱՐՈՒԺԱՆ ՎԱՐԴԱՆՅԱՆ

«Արվեստանոցները մեռնում են նկարիչների հետ: Նրանք վերածվում են դատարկ սրահների, որոնցից դուրս է եկել ոգին, դուրս է եկել նրանց իմաստավորող, շնչավորող էներգիան: Մեռնում են նաև վրձինները՝ վերածվելով փայտի, մետաղի, մազախրցի ...Ուրիշ ոչինչ»:

«ՀԱՅԵՑՈՂ» տիրուհու գաղտնիքները...

Գուցե պատահական չէ, որ կապույտի երանգներն ու արտացոլանքները առանձնացող գույն են: Գուցե նկարչուհին ցանկություն ունի ասելու, որ «...կապույտի վրա չեն նստում ճանճեր» և բարեխոս լինելով ինքն իր հետ ընդգծում է «...ճահճանման աղտ աղարտի մեջ» մաքուր մնալու փիլիսոփայությանն իր հավատարմությունը:

«Մենք հպարտանալու մեծ տեղ ունենք». ՌՈՒԲԵՆ ՄԻՐԶԱԽԱՆՅԱՆ

«Բոլոր ուսյալ ազգերը հասկացել են, որ հոգևոր առաջընթացի հիմքերից մեկը գեղեցիկ արվեստներն են, և որ վերջիններս ոչ միայն անհրաժեշտ են, այլև պարտադիր՝ բարոյականության, պատվազգացության, վեհության և հայրենասիրության զարգացման համար...». Թեոդոր Ամանի բնորոշումն է:

Ռուդոլֆի «ՎԵՐԱԴԱՐՁԸ» Երևան...

Ռուդոլֆ Խաչատրյանի մտերիմները պատմում են, որ դեռ պատանի Ռուդոլֆին մի օր զբոսայգում նկարելիս տեսնում է Վարպետը՝ Երվանդ Քոչարը ու զարմանալով պատանու տաղանդով, հարցնում է, թե որտե՞ղ է սովորում: Ու երբ Վարպետը լսում է Ռուդոլֆի՝ ոչ մի տեղ պատասխանը, ասում է՝ ոչ մի տեղ չսովորես:

«Իմ կյանքի նշանաբանն է. միշտ նստիր առաջին կարգում». ՄԻՔԱՅԵԼ ՇԱՐԱՖՅԱՆ

Որքան կարելի է զրուցել մի երիտասարդի հետ, ում ճանաչում են Հոլիվուդում, որը չորս հայտնի գեղարվեստական, վեց կարճամետրաժ ֆիլմերի, երկու  տեսահոլովակի, մեկ բալետի,  մեկ մյուզիքլի հագուստների ձևավորող է հասցրել լինել ընդամենը 31 տարեկանում, որը Շարաֆյանների կողմից առնչություններ ունի ամերիկյան ճանաչված օսկարակիր դիզայներ Այրին Շարաֆի հետ, որի պապը Թիֆլիսի թատրոնի դերասան և բանաստեղծ Պահարեն է եղել և այլն:

ԼՅԱԼԻԿ. Երազանքի տիկնիկին փնտրելիս...

«Ամեն անգամ, երբ տիկնիկն ավարտում եմ, մի քանի գիշեր անքուն լուսացնելով, ինձ թվում է, թե ամենալավն եմ ստեղծել: Բայց նորից անցնում եմ գործի, ձգտում կատարյալին: Ես իմ երազանքի տիկնիկն եմ փնտրում»:

գործընկերներ

webtv.am

ՄԻՇՏ ՄՇԱԿՈՒՅԹԻ ՀԵՏ

ԶՐՈՒՅՑ

ՀՐԱՆՏ ՄԱԹԵՎՈՍՅԱՆ 90

hrantmatevossian.org

ԿԱՐԴՈՒՄ ԵՆՔ ՄԱԹԵՎՈՍՅԱՆ

ԽՈՍԻՐ ԻՆՁ ՀԵՏ

ՀՐԱՆՏ ՄԱԹԵՎՈՍՅԱՆ 90