ՀՐԱՊԱՐԱԿԱԽՈՍՈՒԹՅՈՒՆ

«Կանցավիկությունը» որպես քաղաքական մտածողություն

Եվ եթե իշխեր քաղաքական մտածողությունն ու ոչ՝ «կանցավիկությունը», թե Փաշինյանը, թե նրա քաղաքական թիմը կգիտակցեին, որ իրենց կառավարումը նման պատմական ֆիասկոյից հետո քաղաքական որևէ հեռանկար չունի, չի կարող ունենալ: Չի կարող ունենալ, եթե նույնիսկ ապրիորի ընդունենք, որ նրանք մեղքի որևէ բաժին չունեն կատարվածում:

«Չափորոշիչային պատերազմի ստվերները…». ԱՐԱՅԻԿ ՄԱՆՈՒԿՅԱՆ

Հայաստանում, ցավոք, չկա դիսկուրս: Չկա մասնագիտական դիսկուրս: Չկա որևէ դիսկուրս: Փոխարենը կա կեղծ բարեպաշտություն: Կա որոշակի հասկացությունների՝ ազգային ինքնություն, արժեհամակարգ, ազգային բարոյականություն, ազգային նկարագիր, հայրենասիրություն և այլն, գիտակցված ու չգիտակցված շահարկում: Կա քաղաքական կոնյուկտուրա: Կա քաղաքականություն:

«Ձեր ճգնաժամը ժողովրդի ճգնաժամը չէ...». ԺԱՆՆԱ ՂՈՉԻԿՅԱՆ

Եթե թատերաբեմ՝ միակ հանդիսատեսը ժողովուրդն է, եթե մարտադաշտ՝ միակ զոհը ժողովուրդն է: Թատերաբեմում նույն դերակատարներն են, առայժմ անզեն մարտադաշտում՝ միևնույն մարտիկները: Եվ քանի դեռ նախկինների մերժված զանգվածը դեռևս ինքնահերոսացման գործընթացների մեջ է, ասելիքս նրանց մասին կամ նրանց հետ է:

«ե՜րկիր ենք թալանել, ե՜րկիր ենք թալանել...». ԺԱՆՆԱ ՂՈՉԻԿՅԱՆ

Նոր, փոփոխվող պայմաններին նրանք չեն հարմարվում, զրկվել են  արտոնյալ-հարստանալու և հարստահարելու իրավունքից: Ամեն ակնթարթ կռիվ-պատերազմ են մղում ժողովրդի ընտրյալ իշխանությունների, ուրեմն և ժողովրդի դեմ՝ հայհոյանքների, սադրանքի, շանտաժի, զրպարտության, սպառնալիքների ձևով՝ բա՛ց ու  անամոթ, ատելությամբ ու թշնամանքով: Նրանք՝ ինքնահրկիզման պատրաստ տիրասերները: Նրանց ապագան իրենց անցյալն է:

«Ես չեմ հավատում, որ հայրենադարձություն կլինի...». ԺԱՆՆԱ ՂՈՉԻԿՅԱՆ

Հայրենիքի դռներն այսօր բաց են ելումուտի համար, սակայն, ցավոք, ելնողներն ավելի շատ են, դեռևս շա՛տ են, քան՝ մտնողները, ե՛տ դարձողները:

«Գուցե դեռ կան չայրված կամուրջներ...». ԺԱՆՆԱ ՂՈՉԻԿՅԱՆ

Մինչ կառավարությունը բարդ ու հրատապ խնդիրներ է լուծում, Մամոնա աստծո նվիրյալներն ու նրանց նվիրյալները շարունակում են իրենց նպատակասլաց սև քարոզչությունը: Այն էլ՝ արտակարգ դրության պայմաններում և առավել արտակարգ  միջոցներով:

«Հա՛յր մեր, որ յ’երկինս ես...». ԺԱՆՆԱ ՂՈՉԻԿՅԱՆ

Եր­ևի ա­ռանց բա­ցա­ռութ­յան բո­լո­րիդ դու­ռը թա­կել կամ փո­ղո­ցում սրտա­բաց զրույ­ցի են բռնվել ան­պայ­ման եր­կու ե­հո­վա­կան, որ նախ գու­ժում են աշ­խարհի վախ­ճա­նը, հե­տո վստա­հեց­նում, թե փրկութ­յան միակ ել­քը Ե­հո­վա Աստծուն ա­պա­վի­նելն է, ո­րը սակայն, փրկե­լու է միայն իր (Ե­հո­վա­յի) վկա­նե­րին:

«...Ձեր կնոջ, քրոջ, դստեր բա­րո­յա­կան կեր­պա­րով...». ԺԱՆՆԱ ՂՈՉԻԿՅԱՆ

Ա­մեն ան­գամ, երբ կա­նանց տո­ների առ­թիվ հոդ­ված եմ գրում, հիաց­մուն­քի ու հրճվան­քի խոս­քեր չեն ծնվում, ո­րով­հետև լույ­սի ու ցնծութ­յան ետ­նա­մա­սե­րում ստվեր ու թա­խիծ կա, և­ այդ ստվերն ու թա­խի­ծը ինձ ցավ են պատ­ճա­ռում:

«Մենք վտանգում ենք մեր տեսակը...». ԺԱՆՆԱ ՂՈՉԻԿՅԱՆ

Խա­ռը ա­մուս­նութ­յու­նը ան­կա­ռա­վա­րե­լի, ան­վե­րահս­կե­լի, պե­տա­կա­նո­րեն ու օ­րեն­քով թույ­լատ­րե­լի, խիստ և զուտ անձ­նա­կան բնույ­թի եր­ևույթ է, բայց վա­խե­նամ թե այ­սօր­յա չա­փե­րով ծա­վալ­վե­լու պա­րա­գա­յում տա­րի­ներ, տաս­նամ­յակ­ներ, հարյուրամյակներ անց դառ­նա ազ­գա­յին հիմ­նա­հարց:

«Այս խնդիրը չենք կարող հերթի դնել...». ԺԱՆՆԱ ՂՈՉԻԿՅԱՆ

Եթե զարգացող երկիր ենք դառնում ու չափվում ենք այլ երկրների հետ, եթե նվաճումներ ենք արձանագրում այլ բնագավառներում, եթե կրթության մեջ քիչ ու միչ փոփոխություններ ենք փաստում, ապա դաստիարակության հարցում մենք տանուլ ենք տվել, և դա հասարակական չարիք է, դա չարիք է հասարակության համար:    

գործընկերներ

webtv.am

ՄԻՇՏ ՄՇԱԿՈՒՅԹԻ ՀԵՏ

zham.ru

ЖАМ-ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԺԱՄԱՆԱԿ

http://www.greentravel.am/en

ՃԱՆԱՉԻՐ ԿԱՆԱՉ ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ, ԱՊՐԻՐ ԵՐԿԱՐ

mmlegal.am

ՄԵՆՔ ԳԻՏԵՆՔ ՁԵՐ ԻՐԱՎՈՒՆՔՆԵՐԸ