ՍԵՐՈՒՆԴ

«Լոլիլկի և ոսկեբերան ասպետների մասին…». ԴԱՎԻԹ ՄԱԹԵՎՈՍՅԱՆ

Եվ ուրեմն` կեցցեն արևահամ ու արնահամ էն «Անահիտ» պոմիդորը և էն մի պտղունցիկ քարաղը, որ իմ Հրանտը շաղեց իմ արդեն կծած պտուղին: Եվ ուրեմն` կեցցե իրենց` Բանի Ոսկեբերան Ասպետների էդ սերունդը, որ ինչպես Հրանտն է վրձնել իր աշխարհն ու գուցե` մեզ, ահա այդպես վրձնել է ու վրձնելու է լսող և ականջալուր լինող, տեսնող ու նկատող, շոշափող ու զգացող, ընթացող և հասանող նոր աղջնակների ու տղեկների, որոնց համար Բանն ու Ճանապարհը այդուհետ գտնված կլինեն: Ոչ գծային Ժամանակ-Տարածության մեջ ՆՐԱՆՔ կանգնել ու նայում են, կանգնել ու սպասում են. կտեսնե՞նք, կլսե՞նք, կհասկանա՞նք, կանցնե՞նք:

«Երբևէ չէի տեսել ձիու, որը զարմացած նայեր, թե մարդն ինչպես է իրենից խլում ուտելու խոտը…». ZAKO

Զինա, Զինա, ոչ, Լիզա: Ես հարբած եմ: Ես թողեցի, որ նա գնա ճաշի, բայց ինքս չեմ կարողանում մոլբերթից պոկվել: Մինչև նրա գալը ես շարունակում եմ նրան նկարել: Ինչպիսի գերմանական ճշտապահություն, ուղիղ մի ժամից նա վերադարձավ:

«Ես ծնվել եմ, որ աշխարհը դարձնեմ ավելի լավը...». ԱԼԵՔՍ ԳԵՎՈՐԳՅԱՆ

Իմ կարծիքով՝ ես ծնվել եմ, որ աշխարհը դարձնեմ ավելի լավը և իմ ուժերի չափով աշխարհը դարձնեմ ավելի երաժշտական: Օրինակ, Ջոն Լեննոնի ամենահայտնի երգերից մեկը՝ «Imagine»-ը. այդ երգի պես կուզենայի աշխարհը փոխել, այսինքն` որ աշխարհում խաղաղություն տիրեր, բոլորը սիրեին իրար, օգնեին միմյանց, և երբեք չարություն չլիներ:

18+ «Ներեցե՛ք, խնդրու՛մ եմ, որ ես սպանել եմ Ձեր որդուն և հարսին...». ՀԱՅԿ ՍԱՅԱԴՅԱՆ

Ճակատիս գամվել էին երկու ատրճանակների սառն ու մահաբույր ձողերը. առաջինը ստիպում էր ինձ քնել իր հարսնացուի հետ, մյուսը՝ քնելուց հետո կատարել իր բոլոր ցանկությունները:

18+ «Հույս ունեմ առավոտյան ինչ-որ բան կփոխվի...». ՀԱՅԿ ՍԱՅԱԴՅԱՆ

Գուցե ինձ թվա՞ց, թե բոլորը մերկ են, բայց գինին ինձ երբեք չի խաբել, ես տեսնում էի նրանց մերկությունը... ահա Ֆրաու Լիզան՝ յոթանասունվեցամյա այդ արիստոկրատուհին. ու՞ր են նրա հագուստները, ինչու՞ է թռվռում ծեր գեներալի գրկում... որովհետև նրանք աստվածներ են, նրանք անկեղծ են, անում են այն, ինչ ուզում են:

««Սերբիա…». (Պարալլելոն)…». Մաս 1...». ՀԱՅԿ ՍԱՅԱԴՅԱՆ

Օրիորդը ոտքի կանգնեց և սկսեց դանդաղ հանվել: Ես շփոթվեցի. տեսնում էի, թե ինչպես էր օրիորդական մի մարմին ազատվում իր պատյանից, լսում էի հատակին թափվող հագուստների շրշյունը, և կոպերս այրվում էին ներքին հրդեհից: Երբ հագուստները վերջնականապես ազատեցին իրենց բանտարկյալին, իմ առջև կանգնեց բրոնզագույն մաշկով մի քրմուհի, որ, ասես, ինկերի հնագույն քաղաքակրթության ամենաերիտասարդ ու ամենավերջին սերմը լիներ:

«Ուզում եմ սովորածս բերել Հայաստան». ՕՖԵԼՅԱ ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ

«Ես ոչ մի ձևով կապված չեմ Ամերիկային: Ուզում եմ այստեղի հնարավորություններն օգտագործել՝ ինձ ավելի լավ մասնագետ դարձնելու համար: Հայաստանում ավելի լիմիտավորված եմ ինձ զգում, բայց գիտեմ, որ ինչ-որ պահի ուզում եմ լինել այդտեղ ու իմ սովորած ամեն ինչը բերել Հայաստան: Ամբողջ իմաստը դրանում է»:

Երբ խոսում են «ՍԵՐՈՒՆԴՆԵՐԸ»

Մենք ցույց տվեցինք, թե ինչ է սերնդափոխությունը: Մենք ցույց տվեցինք, որ դասախոսն ու ուսանողն արդեն հավասար են քայլում ժամանակակից աշխարհում: Ինձ համար սա հաղթանակ էր»,-ասում է Թերլեմեզյանի անվան գեղարվեստի քոլեջի տնօրեն Աննա Մնացականյանը:

ՀԱՇՏՎՈՒՄ ԵՆ անգամ Շունն ու Կատուն

130 տարի անց Թումանյանցիներն ու Թերլեմեզյանցիները որոշել էին ուղղել պատմական անարդարությունը՝ ձմեռնամուտին անգլխարկ չթողնել Շանը, որը տուժել էր գուցե նաև իր մեղքով՝ պայմանագրային պարտավորություններով չէր ձևակերպել իր պահանջները դերձակ Կատվից, կտրոն չէր պահանջել Կատվին հանձնած մորթու դիմաց...

գործընկերներ

webtv.am

ՄԻՇՏ ՄՇԱԿՈՒՅԹԻ ՀԵՏ

zham.ru

ЖАМ-ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԺԱՄԱՆԱԿ

http://www.greentravel.am/en

ՃԱՆԱՉԻՐ ԿԱՆԱՉ ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ, ԱՊՐԻՐ ԵՐԿԱՐ

mmlegal.am

ՄԵՆՔ ԳԻՏԵՆՔ ՁԵՐ ԻՐԱՎՈՒՆՔՆԵՐԸ