Ժաննա Ղոչիկյան
Ժաննա Ղոչիկյան

 

Գրող:

Հրապարակախոս:

Հեռուստամեկնաբան:
 

«Կեղծ Մարգարեներին չենք կարող զատել, բայց...». ԺԱՆՆԱ ՂՈՉԻԿՅԱՆ

Հայրենիքիս «փրկիչների» շրջող ուրվականները կրկին հարություն են առել, վերսկսել են իրենց անպտուղ գործընթացները, կեղտոտ պիտակավորումներն ու «զավթողական» քաղաքականությունը, գրավել են Երևանի ամենակենտրոն, ամենաբանուկ և ամենահնչեղ անունուվ՝ Ֆրանսիայի հրապարակը:

«Ձեր ճգնաժամը ժողովրդի ճգնաժամը չէ...». ԺԱՆՆԱ ՂՈՉԻԿՅԱՆ

Եթե թատերաբեմ՝ միակ հանդիսատեսը ժողովուրդն է, եթե մարտադաշտ՝ միակ զոհը ժողովուրդն է: Թատերաբեմում նույն դերակատարներն են, առայժմ անզեն մարտադաշտում՝ միևնույն մարտիկները: Եվ քանի դեռ նախկինների մերժված զանգվածը դեռևս ինքնահերոսացման գործընթացների մեջ է, ասելիքս նրանց մասին կամ նրանց հետ է:

«ե՜րկիր ենք թալանել, ե՜րկիր ենք թալանել...». ԺԱՆՆԱ ՂՈՉԻԿՅԱՆ

Նոր, փոփոխվող պայմաններին նրանք չեն հարմարվում, զրկվել են  արտոնյալ-հարստանալու և հարստահարելու իրավունքից: Ամեն ակնթարթ կռիվ-պատերազմ են մղում ժողովրդի ընտրյալ իշխանությունների, ուրեմն և ժողովրդի դեմ՝ հայհոյանքների, սադրանքի, շանտաժի, զրպարտության, սպառնալիքների ձևով՝ բա՛ց ու  անամոթ, ատելությամբ ու թշնամանքով: Նրանք՝ ինքնահրկիզման պատրաստ տիրասերները: Նրանց ապագան իրենց անցյալն է:

«Ես չեմ հավատում, որ հայրենադարձություն կլինի...». ԺԱՆՆԱ ՂՈՉԻԿՅԱՆ

Հայրենիքի դռներն այսօր բաց են ելումուտի համար, սակայն, ցավոք, ելնողներն ավելի շատ են, դեռևս շա՛տ են, քան՝ մտնողները, ե՛տ դարձողները:

«Գուցե դեռ կան չայրված կամուրջներ...». ԺԱՆՆԱ ՂՈՉԻԿՅԱՆ

Մինչ կառավարությունը բարդ ու հրատապ խնդիրներ է լուծում, Մամոնա աստծո նվիրյալներն ու նրանց նվիրյալները շարունակում են իրենց նպատակասլաց սև քարոզչությունը: Այն էլ՝ արտակարգ դրության պայմաններում և առավել արտակարգ  միջոցներով:

«Փորձությունների, թե՞ փորձանքի մեջ...». ԺԱՆՆԱ ՂՈՉԻԿՅԱՆ

Մենք հայտնվել ենք զոռբաների աշխարհում, ավելի ճիշտ՝ մեր աշխարհում ձևավորվել, բնավորվել է զոռբաների մի ահռելի բանակ, որն օր ու գիշեր թունավորում, ապականում է մեր կյանքն ու մեր աշխարհը, զրկել է մեզ առօրյա-սովորական, թող որ՝ հոգսաշատ, կյանքով ապրելու իրավունքից, ծաղրում է մեր սպասելիքներն ու հավատը:

«Հասկացանք, որ նախկին եք, բայց հո նախկին հա՞յ չեք...». ԺԱՆՆԱ ՂՈՉԻԿՅԱՆ

Ա՛յ նախկիններ ջան, հասկացանք, որ նախկին եք, բայց հո նախկին հա՞յ չեք: Դուք հո ժամանակավոր կացարանու՞մ չեք ապրում: Հայաստանը մեր ու ձեր Հայրենիքն է, չէ՞: Ճիշտ է, ձեր Հայրենիքն ուրի՜շ էր, ժողովրդի Հայրենիքը՝ ուրի՛շ, բայց հիմա փորձեք ապրել մե՛կ ու նու՛յն Հայրենիքում: Մենք ո՞նց էինք ապրում ձե՜ր Հայաստանում:

«էրգիրը նրանցն է, մերը՝ լուսանկարներն են...». ԺԱՆՆԱ ՂՈՉԻԿՅԱՆ

Վերջապես ես էլ, հաղթահարելով ցավս, վախերս, զզվանքս ու ատելությունս, գնացի Մըր էրգիր՝ ուխտի: Մեր Երկիր, բայց ուխտի, որովհետև այն մեզ համար պատմական ցավոտ հիշողությունների սրբավայր է:

«Հա՛յր մեր, որ յ’երկինս ես...». ԺԱՆՆԱ ՂՈՉԻԿՅԱՆ

Եր­ևի ա­ռանց բա­ցա­ռութ­յան բո­լո­րիդ դու­ռը թա­կել կամ փո­ղո­ցում սրտա­բաց զրույ­ցի են բռնվել ան­պայ­ման եր­կու ե­հո­վա­կան, որ նախ գու­ժում են աշ­խարհի վախ­ճա­նը, հե­տո վստա­հեց­նում, թե փրկութ­յան միակ ել­քը Ե­հո­վա Աստծուն ա­պա­վի­նելն է, ո­րը սակայն, փրկե­լու է միայն իր (Ե­հո­վա­յի) վկա­նե­րին:

«...Ձեր կնոջ, քրոջ, դստեր բա­րո­յա­կան կեր­պա­րով...». ԺԱՆՆԱ ՂՈՉԻԿՅԱՆ

Ա­մեն ան­գամ, երբ կա­նանց տո­ների առ­թիվ հոդ­ված եմ գրում, հիաց­մուն­քի ու հրճվան­քի խոս­քեր չեն ծնվում, ո­րով­հետև լույ­սի ու ցնծութ­յան ետ­նա­մա­սե­րում ստվեր ու թա­խիծ կա, և­ այդ ստվերն ու թա­խի­ծը ինձ ցավ են պատ­ճա­ռում:

գործընկերներ

webtv.am

ՄԻՇՏ ՄՇԱԿՈՒՅԹԻ ՀԵՏ

zham.ru

ЖАМ-ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԺԱՄԱՆԱԿ

http://www.greentravel.am/en

ՃԱՆԱՉԻՐ ԿԱՆԱՉ ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ, ԱՊՐԻՐ ԵՐԿԱՐ

mmlegal.am

ՄԵՆՔ ԳԻՏԵՆՔ ՁԵՐ ԻՐԱՎՈՒՆՔՆԵՐԸ