«ՀԱՅԵՐ» մեդիահարթակ
«ՀԱՅԵՐ» մեդիահարթակ

 

Մենք

հավատում 

ենք

մեզ:

«Մեր հայրերը...». ԱՍԱՏՈՒՐ ՓԱՇԱՅԱՆ

 

Մենք հայրեր ենք ունեցել, որոնք մեզ համբուրել են:

Մեր հայրերին իրենց հայրերն են համբուրել: Մեր ամենաառաջին հորը...ոչ ոք չի համբուրել: Այն ժամանակ գուրգուրանք չի եղել դեռ:

Մենք հայրեր չենք ունեցել:

Մենք հայրեր ենք ունեցել, և մեր հայրերը մեզ չեն համբուրել. մենք առանց համբույրի ենք մեծացել: Մեզ այրող արևն ու քամիներն են համբուրել, հետո անձրևը քշել տարել է նաև այդ համբույրները...

Մենք մեր այտերը շոյող ոչ մի ձեռք չենք տեսել, մենք մեր մեջ ենք մեծացել:

Մենք հայրեր ենք ունեցել, և մեր հայրերը, սակայն, մեզ չեն ունեցել...

Մենք մեր հայրերի հետ կոխկռտել ենք նույն հողակտորը` առանց իմանալու, որ հայրեր և որդիներ ենք: Մենք մեծացել ենք մեր հայրերին տեսնելու անհուն ցանկությամբ:

Մենք հայրեր ենք ունեցել, և մեր հայրերը մեզ չեն տեսել գեթ մի օր, մի ժամ: Երբ մենք մեր թույլ մարմիններից առաջին ճիչն ենք հանել, նրանք այս աշխարհինը չեն եղել այլևս...

Ոչ, մենք հայրեր չենք ունեցել, մենք նրանց մասին լսել ենք մեր սենյակների պատերից կախված սև շրջանակներով լուսանկարներից, մեր մայրերի վշտոտ դեմքերից: Մենք հայրեր չենք ունեցել, մեզ միայն թվացել է դա: Մենք մեր հայրերն ենք եղել և միայն այդ կերպ, չափազանց աղոտ ձևով կամեցել ենք մեր հոգիները պարուրել հայրության գաղափարով: Մենք ապրել ենք մեր ամբողջ կյանքը մեր հայրերի ստվերները փնտրելով:

Մենք ունեցել ենք հայրեր:

Մենք տեսել ենք մեր հայրերին: Այո, մենք շատ մոտիկից տեսել ենք մեր հայրերին, մենք մեր հայրերի բիբերի մեջ տեսել ենք մեզ: Մենք միլիոն անգամ տեսել ենք այդ բիբերը...

Մենք տեսել ենք մեր հայրերին... Մենք համբուրել ենք մեր հայրերեին, սարսուռ ենք զգացել համբուրելիս, սարսուռ ու կրակ` համբուրելիս:

Մեր հայրերի բրոնզե դեմքերի կոպիտ աճած մազերը ծակծկել են մեր դեմքերը բյուր անգամ:

Մենք մեր հայրերի երեսներին կնճիռ և պատառոտված արև ենք տեսել: Մենք մեր հայրերին երես առ երես տեսել ենք:

Մենք զգացել ենք մեր հայրերի ձեռքերի ջերմությունը: Այդ ջերմությունը ներարկվել է մեր մեջ, մենք մեզ տաք ենք զգացել այդ պահին:

Մենք մեր հայրերի ժպիտն ենք տեսել, շրթունքների պրկվելն ենք տեսել ժպտալու ժամանակ: Ծիծաղ ենք տեսել նաև արդեն ամբողջ դեմքի, աչքերի, բիբերի մեջ:

Մենք տեսել ենք մեր հայրերի արցունքը, արցունքի կաթիլի շարժվելը դեմքի վրայով, կրծքավանդակում ինչ-որ բանի փշրվելը, մարմնի դողը, հևքը: Մենք այդ պահին մեր երակներում զգացել ենք արյան շարժման արագության նվազումը: Մենք զգացել ենք մեր հայրերի լռությունը: Մեր հայրերը լուռ են եղել, և այդ լռության մեջ ավելի լավ ենք ճանաչել մեր հայրերին:

Մենք զգացել ենք մեր հայրերի սերը...

Մենք տեսել ենք մեր հայրերի մահը...

Մենք ունեցել ենք հայրեր...

Հ.Գ. Ասատուր Փաշայանի այս ստեղծագործությունն առաջին անգամ տպագրվել է «Գարուն» ամսագրում, 1986 թվականին:

 

«ՀԱՅԵՐ» մեդիահարթակ

գործընկերներ

webtv.am

ՄԻՇՏ ՄՇԱԿՈՒՅԹԻ ՀԵՏ

zham.ru

ЖАМ-ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԺԱՄԱՆԱԿ

http://www.greentravel.am/en

ՃԱՆԱՉԻՐ ԿԱՆԱՉ ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ, ԱՊՐԻՐ ԵՐԿԱՐ

mmlegal.am

ՄԵՆՔ ԳԻՏԵՆՔ ՁԵՐ ԻՐԱՎՈՒՆՔՆԵՐԸ