Լիլիթ Ալեքսանյան
Լիլիթ Ալեքսանյան

«Առաջին անգամ թողարկվել են փոխադրումներս». ՌՈՒԲԵՆ ԿՈՍԵՄՅԱՆ

Այս տարվա սկզբին թողարկվեց կանադահայ հանրահայտ ջութակահար, մենակատար Ռուբեն Կոսեմյանի նոր ձայնասկավառակը, որը ներառում է խոշոր կոմպոզիտորներ Անրի Վյոտանի, Կամիլ Սեն-Սանսի ստեղծագործությունները, ինչպես նաև Մորից Մաշկովսկու, Ալեքսանդր Սկրյաբինի, Սերգեյ Ռախմանինովի և Առնո Բաբաջանյանի ստեղծագործությունների՝ Ռուբեն Կոսեմյանի հեղինակային փոխադրումները ջութակի և դաշնամուրի համար։

«Ինչպե՞ս կարող էի կասկածել, նույնիսկ՝ չհավատալ, որ դու կարող ես այդքան ՃԻՇՏ ԼԻՆԵԼ…». ԼԻԼԻԹ ԱԼԵՔՍԱՆՅԱՆ

Դու ճիշտ էիր։ Իհարկե։ Ինչպես կարող էի ես գեթ մի կաթիլ անգամ կասկածել, նույնիսկ չհավատալ, որ դու կարող ես այդքան ճիշտ լինել։ Դու ճիշտ էիր, ինչպես յուրաքանչյուր քո տողը, քո բառը, քո տառը, որ ապրված են մինչև անհնարինություն։

«Աշխատասիրությունը նույնպես տաղանդ է...». ՌՈՒԲԵՆ ԿՈՍԵՄՅԱՆ

- Ծնողներս էլ են երաժիշտ, և ես երաժշտություն լսել եմ մինչև նվագել սկսելը։ Սկզբում սովորել եմ հորս մոտ, ապա՝ Չայկովսկու անվան երաժշտական դպրոցում՝ Տատյանա Հայրապետյանի մոտ։ 14 տարեկանում տեղափուխվել եմ Մոսկվա, սովորել եմ Մայա Գլիզարովայի մոտ, ում մասին վերջերս հետմահու տպագրվել էր «Ստրադ» հանրահայտ ամսագրում։ Հայաստանում, մինչև Կանադա մեկնելը, 13 տարի դասավանդել եմ Երևանի Կոմիտասի անվան պետական կոնսերվատորիայում՝ մասնագիտական ու կամերային անսամբլի ամբիոններում։

«Խորության փնտրտուք…». ՊԱՏՐԻԿ ԶՅՈՒՍՔԻՆԴ

Երիտասարդ կինը գնալով ավելի տարօրինակ էր դառնում։ Նա իր արվեստանոցից համարյա դուրս չէր գալիս և միևնույնն է՝ չէր կարողանում աշխատել։ Նա դեղահաբեր էր ընդունում ավելի երկար արթուն մնալու համար, սակայն չէր հասկանում, թե ինչու պետք է ավելի երկար արթուն մնար։ Եվ երբ հոգնում էր, քնում էր հենց աթոռին նստած, քանի որ խորը քուն մտնելու վախից խուսափում էր պառկել մահճակալին։ Նաև սկսեց խմել ու ամբողջ գիշեր լույսը վառած էր թողնում։ Նա այլևս չէր նկարում։ Երբ Բեռլինից մի հնավաճառ զանգեց նրան և խնդրեց իր համար մի քանի ուրվանկար անել, նա խոսափողի մեջ բղավեց.

«Ստեփան Վերանյանի ՆԻՄՖԱՆԵՐԸ...». ԼԻԼԻԹ ԱԼԵՔՍԱՆՅԱՆ

Նրանց կտեսնեք կտավներին ու թղթերին՝ գունանկար կամ գծանկար, պառկած կամ նստած, միայնակ և՝ ամենևին ոչ, հանգստի պահին կամ երազելիս, անհոգ կամ՝ ոչ այնքան, մի խոսքով՝ տրամադրությունների տարբեր երանգներով պարուրված, ու՝ թաքնված հայացքներով։

«Անցավորի ու հավերժի արանքում...». ԼԻԼԻԹ ԱԼԵՔՍԱՆՅԱՆ

Հավատը, իր թաքուն խորշերով ու թաքուն անկյուններով, որ կանգուն կմնա հավատացողից հետո, երբ այլևս չի լինի նույնիսկ հավատացողը։ Հավերժությունը, որից հետո էլ միայնակ երկիրը կկրի հավատի կնիքը… Կնիքը, որը ջնջել չի լինի նույնիսկ ամենաանհավատի ձեռքով… Հավատը, որ ոչ միայն երկրից է բարձրանում, այլև վերևից է իջնում դեպի երկիր…

«ԲԱԶՄԱՇԽԱՐՀ՝ տեսանելիից անդին…». ԼԻԼԻԹ ԱԼԵՔՍԱՆՅԱՆ

Ցուցասրահ մտնելուն պես քեզ կլանում է գույների բազմազանությունը՝ իր հետ տանելով տիեզերքներ, որոնց մեդիտացիոն մթնոլորը մի ակնթարթում կտրում է քեզ դրսի աշխարհից, ամենօրյա անվերջանալի վազքից ու ստիպում ինքդ քեզ հետ մնալ մենակ՝ զգալով քո գոյության միաժամանակյա մեծությունն ու փոքրությունը, տարրալուծվել այդ տիեզերքների մեջ և ապրել ու ճանաչել ազատ թռիչքի երջանկությունը։

գործընկերներ

webtv.am

ՄԻՇՏ ՄՇԱԿՈՒՅԹԻ ՀԵՏ

zham.ru

ЖАМ-ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԺԱՄԱՆԱԿ

http://www.greentravel.am/en

ՃԱՆԱՉԻՐ ԿԱՆԱՉ ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ, ԱՊՐԻՐ ԵՐԿԱՐ

mmlegal.am

ՄԵՆՔ ԳԻՏԵՆՔ ՁԵՐ ԻՐԱՎՈՒՆՔՆԵՐԸ