Դավիթ Խաչիյան
Դավիթ Խաչիյան

 

Արձակագիր

 

 

«Արևելքից մոգեր եկան...». ԴԱՎԻԹ ԽԱՉԻՅԱՆ

Քրիստոնեության ընդունումից հետո Հայոց աշխարհում ավերվեցին բոլոր նախաքրիստոնեական հուշարձանները, մինչդեռ Հռոմում և Հունաստանում դրանք մնացին: Ինչու՞: Խաչիկ Չալիկյանի կարծիքով հիմնական պատճառն այն էր, որ հզոր քաղաքակիրթ աշխարհը փորձեց մաքրել այն հետքերը, որոնք շատ ավելի մեծ արժեք ունեին:

«Յասոնը եղել է Հայաստանում». պնդում է ԴԱՎԻԹ ԽԱՉԻՅԱՆԸ

Հույները հավատում են իրենց առասպելներին, հրեաներն՝ իրենց, հնդկացիներն էլ՝ իրենց: Էլ չեմ խոսում հնդիկների և մյուսների մասին: Ամբողջ աշխարհն է խարխափում իրականության և լեգենդների սահմանագծի բավիղներում: Շատ դժվար է նկատել, թե որտեղ է ավարտվում մեկը և սկսվում մյուսը:

«12, թե՞ 7. Հայոց մայրաքաղաքները...». ԴԱՎԻԹ ԽԱՉԻՅԱՆ

Հաճախ եմ տեղի-անտեղի լսում այն կարծրատիպային միտքը, թե Հայաստանը թափառող մայրաքաղաքների երկիր է եղել:

«Մի՞թե մենք հապաղելու ժամանակ ունենք, կամ Ճրագալույցի պատարագը…». ԴԱՎԻԹ ԽԱՉԻՅԱՆ

Հիրավի, ինչու՞ չասել՝ «Հիսուսը հարություն առավ մեռածներից»: Չէ՞ որ դա հասկանալի կլինի բոլոր հավաքվածներին: Մի՞թե Հռոմի պապն իր պատարագներն ու քարոզները լատիներեն է կարդում… Կամ Անգլիկան եկեղեցու առաջնորդը մի՞թե հին անգլերենով է մատուցում պատարագը… Չեմ կարծում: Ուրեմն՝ ինչի՞ համար են այդ արհեստական դժվարությունները: Ամեն դեպքում դա անջրպետ է առաջացնում հասարակ հավատացյալների և եկեղեցու միջև: Ավելի վատ բան հնարավոր չէ պատկերացնել:

«Մենք և փղերը, կամ՝ մենք, Հնդկաստանն ու հնդիկները…». ԴԱՎԻԹ ԽԱՉԻՅԱՆ

Եթե չեմ սխալվում, Հնդկաստանից ժամանածներին տրվում է 21 օրվա տուրիստական վիզա: Այդ դեպքում ինչպե՞ս են այս մարդիկ «առհավետ» մնում Հայաստանում:

«Պերեսի ու...իմ երազանքները...». ԴԱՎԻԹ ԽԱՉԻՅԱՆ

Մենք մոռացել ենք երազելու մասին: Իսկ երազողներին անվանում ենք միամիտ իդեալիստներ, կյանքից և իրականությունից վերացած պոետներ… Մինչդեռ հենց երազանքից է սկսվում ամեն ինչ:

«Մտածիր, կամ 5 տոկոսի ֆենոմենը...». ԴԱՎԻԹ ԽԱՉԻՅԱՆ

Ես երբեմն մտածում եմ, թե ինչո՞ւ ժամանակին համակարգիչներ արտադրող և IBM-ից գրեթե հետ չմնացող Մերգելյանը՝ Երևանի Մաթեմատիկական մեքենաների գիտահետազոտական ինստիտուտը (Մերգելյանի հիմնած և նրա անվան) այսօր մի կերպ է պահպանում իր գոյությունը: Երևի զարմանալի կհնչի, բայց բազում պատճառներից (խորհրդային հասարակարգ, պետականության բացակայություն, հասրակարգի փոփոխություն, անկլավ և այլն) մեկն էլ, թերևս, այն է, որ այս ինստիտուտի կարգախոսը ՄՏԱԾԻ՛Ր-ը չէր և չէ՝ առավել ևս:

«Խորհուրդներ դասախոսներին և ոչ միայն...». ԴԱՎԻԹ ԽԱՉԻՅԱՆ

Ամիսներ առաջ ամերիկյան մի հանդեսում կարդացի Նոբելյան մրցանակի դափնեկիր, ֆիզիկոս Ռիչարդ Ֆեյնմանի (Richard Feynman) մշակած ուսուցման մեթոդիկայի մասին: Ֆեյնմանը, որը ոչ միայն տաղանդավոր գիտնական է, այլ նաև ոչ պակաս տաղանդավոր դասախոս, հստակորեն տարբերակում է ինչ-որ բան իմանալը և ինչ-որ բանի անունն իմանալը:

«Մըրֆին և Փիթըրը վկա, կամ դարձյալ կադրերի մասին...». ԴԱՎԻԹ ԽԱՉԻՅԱՆ

Վերջերս շատ է խոսվում կադրային քաղաքականության մասին: Բնավ չցանկանալով քաղաքականացնել սույն հոդվածս, ցանկանում եմ մի քանի ընդհանուր դրույթներ բարձրաձայնել: Դրույթներ, որոնք վաղուց և հաջողությամբ կիրառվում են ավելի զարգացած երկրներում: Խորհուրդներ, որոնք մի քիչ հումոր ու անգամ սարկազմ են պարունակում՝ դրանով իսկ խոսքը դարձնելով ավելի դիվանագիտական:

«Երևա՜ն, Երևա՜ն, իմ միակ օթևան...». ԴԱՎԻԹ ԽԱՉԻՅԱՆ

Սերտե՛ք այս միտքը, սիրելի թեկնածուներ: Սերտե՛ք և կյանքի՛ կոչեք: Իսկ տրանսպորտն ու աղբամանները հանգիստ թողեք: Դրա ժամանակը մենք չունենք:

գործընկերներ

webtv.am

ՄԻՇՏ ՄՇԱԿՈՒՅԹԻ ՀԵՏ

zham.ru

ЖАМ-ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԺԱՄԱՆԱԿ

http://www.greentravel.am/en

ՃԱՆԱՉԻՐ ԿԱՆԱՉ ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ, ԱՊՐԻՐ ԵՐԿԱՐ

mmlegal.am

ՄԵՆՔ ԳԻՏԵՆՔ ՁԵՐ ԻՐԱՎՈՒՆՔՆԵՐԸ