«ՀԱՅԵՐ» մեդիահարթակ
«ՀԱՅԵՐ» մեդիահարթակ

 

Մենք

հավատում 

ենք

մեզ:

«ՄՆԱՑԱԾԸ դատարկ բաներ են...». ԱՎԵՏԻՔ ԻՍԱՀԱԿՅԱՆ

«Հույսը և ապավենը Արագածի շուրջ ապրող ու աշխատող հայ ժողովուրդն են. մնացածը դատարկ բաներ են...»

ԼԵՆՆԱԳԱՆՑԻ Արարատն ու «Լենդուտան»...

«Ամե՜ ն Աստծու օր կաշեմ էս Գյումրիին ու կզարմանամ. ծո էսքա՜ն էլ սիրուն քաղա՞ք: Կըսեն, օր մեր Գյումրին իրեք հազար տարվա պատմություն ունի: Ես չեմ ըսէ, գիտնականները կըսեն...». գյումրեցի ֆայտոնչի Գրիգորն է: Գրիգորը,  որի ֆայտոնով ֆռռացել են Բաղրամյանը, Արմեն Տիգրանյանը, Ավետիք Իսահակյանը՝ Ավոն, Հովհաննես Շիրազը...: Մենք չենք ասում, Գրիգորն է ասում:

ՀԱՄՈ ՍԱՀՅԱՆ. Քարափներից՝ երկինք

«Սահյանը ժամանակների ու տարածությունների մեր այս ջղուտ ու դյուրագրգիռ խաչմերուկի հայ մարդը եղավ, և իր խոսքը մեր երթի համար՝ օրհներգ, և իր գործը մեր դրոշին ճիշտ մեր պատկերը դարձավ։ Եվ որովհետև հաճախ թափոր ենք առանց դրոշի և ավելի հաճախ առաջնորդվում ենք ուրիշների սրբապատկերներով, Սահյանի գործը էականորեն կարևոր է»։

«Կոտորվեց մի ամբողջ ժողովուրդ՝ փոխարենը ստանալով մի բուռ խոստումներ...». ԱՎԵՏԻՔ ԻՍԱՀԱԿՅԱՆ

Նամակներն անկեղծության թերթիկներ են, մարդու՝ ինքն իր հետ մնալու բացառիկ ներզգացական դրսևորումներ, մարդու հոգեվիճակի բացառիկ երևակումներ՝ անկախ այն հանգամանքից, թե հանճարեղության ինչպիսի զգացողություն ունես, որովհետև նամակները գրվում են թե անհուսության ու հրճվանքի, թե անկումայնության ու վերելքի, թե նեղվածության ու բավարարվածության, թե անփողության ու գրպանալիքության պահերին, որոնցից յուրաքանչյուրն անկրկնելի է պահի իր եզակիությամբ:  

ՔՈՉԱՐԻ դուրսբերումը «բանտից»

Քոչարն ասում էր. «Նկարի արժեքն ու գեղեցկությունը ոչ թե այն է, ինչ-որ նկարած է, այլ այն՝ ինչ-որ չէ նկարված և գտնվում է նկարի հետևը: Ինչ տեսանելի է նկարի վրա, դա արհեստ է, իսկ արվեստագետի կոչումն անտեսանելին ցույց տալն է, դա է արվեստի մոգությունը...Քանդակել կարելի է ամեն ինչ և ամեն ձևով: Պետք է գտնել մեծության ճանապարհը»:

Ռուդոլֆի «ՎԵՐԱԴԱՐՁԸ» Երևան...

Ռուդոլֆ Խաչատրյանի մտերիմները պատմում են, որ դեռ պատանի Ռուդոլֆին մի օր զբոսայգում նկարելիս տեսնում է Վարպետը՝ Երվանդ Քոչարը ու զարմանալով պատանու տաղանդով, հարցնում է, թե որտե՞ղ է սովորում: Ու երբ Վարպետը լսում է Ռուդոլֆի՝ ոչ մի տեղ պատասխանը, ասում է՝ ոչ մի տեղ չսովորես:

«Անհայտ» ՎԱՐՊԵՏԸ

Թվում է, թե մենք նրանց ճանաչում ենք ինչպես հարազատի, բայց միայն թվում է: Նրանք տարբեր են իրենց կյանքի յուրաքանչյուր վայրկյանում, որովհետև՝ նրանք ՄԵԾ են: Ահա այդպիսի «տարբեր» Խորեն Աբրահամյան Վարպետի ենք «հայտնաբերել» այս անգամ: «Անհայտ» Վարպետին:

ԲԵՄԱԴՐՈՒԹՅՈՒՆԸ՝ Արմեն Խանդիկյանի

Երբ ռեժիսորի հետ պայմանավորվել էինք «ՀԱՅԵՐ» համահայկական մեդիահարթակի համար զրուցելու, թատրոն գնացինք լուսանկարիչ Հակոբ Բերբերյանի հետ և Արմեն Խանդիկյանին տեսանք բեմում:

«Ճակատագրից որևէ մեկը չի խուսափել…».ԿԱՐԻՆԵ ՔՈՉԱՐՅԱՆ - ՍՈՒՔԻԱՍՅԱՆ

Նրան ճանաչում են գրեթե բոլոր հայերը: Գրեթե բոլոր հայերը սիրել են «Հեղնար աղբյուրի» Մանանին, գրեթե բոլոր հայ տղամարդիկ սիրահարվել են «Հայրիկի» Մայային, գրեթե բոլոր հայերն ատել են թուրք Թալեաթի «կնոջը»…իսկ նա միշտ եղել է նույն մարդը, որ սիրել է թատրոնը,կինոն, բեմը, մարդկանց:  Անցյալը, կյանքը, սերը, հիվանդությունը, ընտանիքը, ներկան...ասել է թե ճակատագիրը, որից որևէ մեկը չի խուսափել...

Ո՞վ էր գեղեցկուհին «Սարոյան եղբայրներից». կյանք, սեր, ճակատագիր...

Ո՞վ էր դեռևս հեռավոր վաթսունականներից իր դավադիր գեղեցկությամբ ու տաղանդով բազմաթիվ անվանավոր ռեժիսորների սրտերը նվաճած գեղեցկուհին, ինչպե՞ս ապրեց իր կյանքի տարիները, ի՞նչ ճանապարհ անցավ, ի՞նչ ճակատագիր ունեցավ և այլն...ահա այսպիսի մարդկային զրույց էինք փնտրում նրա ընտանիքի անդամներին որոնելիս:

գործընկերներ

webtv.am

ՄԻՇՏ ՄՇԱԿՈՒՅԹԻ ՀԵՏ

zham.ru

ЖАМ-ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԺԱՄԱՆԱԿ

http://www.greentravel.am/en

ՃԱՆԱՉԻՐ ԿԱՆԱՉ ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ, ԱՊՐԻՐ ԵՐԿԱՐ

mmlegal.am

ՄԵՆՔ ԳԻՏԵՆՔ ՁԵՐ ԻՐԱՎՈՒՆՔՆԵՐԸ