«ՀԱՅԵՐ» մեդիահարթակ
«ՀԱՅԵՐ» մեդիահարթակ

 

Մենք

հավատում 

ենք

մեզ:

«...Բայց մենք մեր երկրինն ե՞նք...». ՀՐԱՉՕ

Մտածենք, որ էս երկիրը մերն է: Վերջին հողակտորը, մնացած երկիրը մերն է: Եվ ինչպե՞ս անենք, որ մենք էլ լինենք երկրինը: Մե՛ր երկրինը: Կյանքո՛վ լինենք երկրինը: Աճյունի համար միշտ էլ տեղ ճարվում է»:

ՆՐԱՆՔ ԳԱԼԻՍ ԵՆ... «Ոսկե Ծիրանը» բացում է փակագծերը      

«Ոսկե Ծիրան»-ը դեռ ամբողջությամբ չի բացել փակագծերը, բայց առաջին «արտահոսքերն» անգամ հուշում են, որ 15-րդ հոբելյանական փառատոնն առանձնանում է քաղաքականության որոշակի փոփոխություններով:

«Դեսանտ Սալոնիկում». ՎԱՆՈ ՍԻՐԱԴԵՂՅԱՆ

Քաղաքում պետական գաղտնիքը առաջինը լրբերը իմացան: Երբ լրբերի կռահումը համոզմունք դարձավ, ոստիկանապետը զեկուցեց քաղաքապետին: Քաղաքապետը վիրավորվեց: Նա համոզված էր, որ այդպիսի նշանակալից դեպքի մասին կառավարությունը իրեն տեղյակ չի պահել սոսկ այն պատճառով, որ ինքը պառլամենտական մեծամասնության կուսակցությունից չէ:

«Պատմության սկիզբն ու շարունակությունը». ՎԱԶԳԵՆ ՍԱՐԳՍՅԱՆ 

Այս տողերը Վազգեն Սարգսյանը գրել է 1999 թվականի հոկտեմբերին... Հոկտեմբերի մեկի՞ն, տասի՞ն, քսանի՞ն... Հայտնի չէ: Կամ գուցե հայտնի է: Ամեն դեպքում, այս տողերը գրել է սպանվելուց առավելագույնը 27 օր առաջ... Ինչո՞ւ:  Սպանության էպիկրի՞զն էր շարադրում նրանց համար, ովքեր հետագայում հերձելու էին պատմությունը, թե՞ չհերձվող պատմության հետագիծն էր անթեղում:

«Թերությունները չհաշված՝ ՎԱՏ ՉԷՐ»:

Նա վեհասքանչորեն ճեմում էր, նույնիսկ երևանյան շոգին իրեն անդավաճան իր ազնվական հագ ու կապով անգամ գերելով երևանյան անցորդներին: 

«Նախ և առաջ գիտեմ, որ ես կամ։ Բայց ո՞վ եմ ես». ԱՐԹՈՒՐ ԱԴԱՄՈՎ

«...1969-ին Սամուել Բեքեթը արժանանում է գրականության Նոբելյան մրցանակի։ 1970 թ-ի հունվարի 22-ին Օժեն Իոնեսկոն դառնում է Ֆրանսիայի Ակադեմիայի անդամ։ Նույն թվականի մարտի 15-ին Ադամովը վախճանվում է մենակության և թշվառության մեջ՝ ամենքից մոռացված...»,- գրում է թարգմանչուհին:

«Ախչի, Նունուֆար, արի նկարվենք...». ՆԱՆԱ ՄԻՆԱՍՅԱՆ

Հրապարակում ենք մի լուսանկարի հետ կապված փոքրիկ մի հուշ, որը մեզ սիրով տրամադրեց մեծանուն գիտնական Լևոն Հախվերդյանի հարսը՝ Նանա Մինասյանը, երգիչ-երգահան Ռուբեն Հախվերդյանի տիկինը:

«Լուսանկարը՝ ՑՊԱՀԱՆՋ...»

Մենք այս հարցը չտվեցինք այն մարդուն, որը սիրով «ՀԱՅԵՐ» մեդիահարթակին տրամադրեց իր կյանքի լավագույն տարիների, իր մի ամբողջ կյանքի գործը՝ կենդանացնելով հիշողությունը, որ ապրում է յուրաքանչյուր մարդու հետ՝ նրա ժամանակ, թե՝ նրանից հետո:

«Ի՞նչ էր թաքցնում հին սունդուկից գտնված թղթապանակը...». ԿՈՐԻՆ ԶԱՐԶԱՎԱՋՅԱՆ

Երբ ես «Բյորեկ» էի պատրաստում պասի օրերին, տատիկս միշտ ասում էր. «չմոռանաս խմորի վրա խաչ անել, որ այն լավ բարձրանա»: Ես այսօր էլ նույնն անում եմ, ինչ այն ժամանակ և միշտ այն տպավորությունն եմ ունենում, թե նրանք ինձ հետ են, իմ կողքին, խոսում են ինձ հետ և միշտ ասում են, որ սիրով պետք է պատրաստեմ:

«...Երազել ու տառապել, ունենալ սեփական աշխարհ, տարերք …». ԳՐԻԳՈՐ ԳՈՒՐԶԱԴՅԱՆ

Որոնել, որոնել ու անվերջ որոնել: Նա կարող է իրեն տանջել, հալումաշ անել տասնյակ էսքիզներով, տարբերակներով ու, լինելով աներևակայելի պահանջկոտ, կարող է այդպես էլ հրապարակ չհանել ի տես ամենքի շատ ու շատ հրաշալի գործեր, որոնք թերևս միայն ինքն է համարում անավարտ:

գործընկերներ

webtv.am

ՄԻՇՏ ՄՇԱԿՈՒՅԹԻ ՀԵՏ

zham.ru

ЖАМ-ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԺԱՄԱՆԱԿ

http://www.greentravel.am/en

ՃԱՆԱՉԻՐ ԿԱՆԱՉ ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ, ԱՊՐԻՐ ԵՐԿԱՐ

mmlegal.am

ՄԵՆՔ ԳԻՏԵՆՔ ՁԵՐ ԻՐԱՎՈՒՆՔՆԵՐԸ