«ՀԱՅԵՐ» մեդիահարթակ
«ՀԱՅԵՐ» մեդիահարթակ

 

Մենք

հավատում 

ենք

մեզ:

«Նախ և առաջ գիտեմ, որ ես կամ։ Բայց ո՞վ եմ ես». ԱՐԹՈՒՐ ԱԴԱՄՈՎ

«...1969-ին Սամուել Բեքեթը արժանանում է գրականության Նոբելյան մրցանակի։ 1970 թ-ի հունվարի 22-ին Օժեն Իոնեսկոն դառնում է Ֆրանսիայի Ակադեմիայի անդամ։ Նույն թվականի մարտի 15-ին Ադամովը վախճանվում է մենակության և թշվառության մեջ՝ ամենքից մոռացված...»,- գրում է թարգմանչուհին:

«Ախչի, Նունուֆար, արի նկարվենք...». ՆԱՆԱ ՄԻՆԱՍՅԱՆ

Հրապարակում ենք մի լուսանկարի հետ կապված փոքրիկ մի հուշ, որը մեզ սիրով տրամադրեց մեծանուն գիտնական Լևոն Հախվերդյանի հարսը՝ Նանա Մինասյանը, երգիչ-երգահան Ռուբեն Հախվերդյանի տիկինը:

«Լուսանկարը՝ ՑՊԱՀԱՆՋ...»

Մենք այս հարցը չտվեցինք այն մարդուն, որը սիրով «ՀԱՅԵՐ» մեդիահարթակին տրամադրեց իր կյանքի լավագույն տարիների, իր մի ամբողջ կյանքի գործը՝ կենդանացնելով հիշողությունը, որ ապրում է յուրաքանչյուր մարդու հետ՝ նրա ժամանակ, թե՝ նրանից հետո:

«Ի՞նչ էր թաքցնում հին սունդուկից գտնված թղթապանակը...». ԿՈՐԻՆ ԶԱՐԶԱՎԱՋՅԱՆ

Երբ ես «Բյորեկ» էի պատրաստում պասի օրերին, տատիկս միշտ ասում էր. «չմոռանաս խմորի վրա խաչ անել, որ այն լավ բարձրանա»: Ես այսօր էլ նույնն անում եմ, ինչ այն ժամանակ և միշտ այն տպավորությունն եմ ունենում, թե նրանք ինձ հետ են, իմ կողքին, խոսում են ինձ հետ և միշտ ասում են, որ սիրով պետք է պատրաստեմ:

«...Երազել ու տառապել, ունենալ սեփական աշխարհ, տարերք …». ԳՐԻԳՈՐ ԳՈՒՐԶԱԴՅԱՆ

Որոնել, որոնել ու անվերջ որոնել: Նա կարող է իրեն տանջել, հալումաշ անել տասնյակ էսքիզներով, տարբերակներով ու, լինելով աներևակայելի պահանջկոտ, կարող է այդպես էլ հրապարակ չհանել ի տես ամենքի շատ ու շատ հրաշալի գործեր, որոնք թերևս միայն ինքն է համարում անավարտ:

«...ԱՆՏԻՊՆԵՐԻ տիրույթ մուտքի և ընթերցման իրավունքը...»

Հայրենիքները չեն տրվում մեկընդմիշտ, հայրենիքները նվաճվում են ամեն օր: Մեկընդմիշտ տրված հայրենիքներ չկան: Վատ են այն որդիները, որ հայրերի տան տեղը իրենց տները չեն բարձրացնում: Վատ սերունդներ են այն սերունդները, որ իրենց հայրենիքները նորից չեն գտնում...»:

«Քոչարի կյանքի «աղետի» ԻՐԱՊԱՏՈՒՄԸ...»

Պատմությունները ներկայացվում են անկեղծության զարմանալի չափաբաժնով ու եզակի, բացառիկ մանրամասներով ի հայտ են բերում Վարպետի դժվար կյանքի թաքնված դրվագները, տառապանքի օրերը, մատնումներից ու ամբաստանություններից ստացած ապրումները, սերերը՝ ցնորային ու իրական...: Եվ այդ պատմությունների հորձանուտում երևակվում են մարդիկ՝ չարության ու փոքրոգության իրենց կերպով, իրենց ատելությամբ ու ստորությամբ դեպի Մեծ Մարդը ու մարդն առհասարակ, երևակվում է քծնանքի ու միջակության ժամանակը, ժամանակաշրջանը:

Ի՞նչ է հուշում «Գալուայի վերջին գիշերը»...». ԴԱՎԻԹ ԽԱՉԻՅԱՆ

Օգտվեք այն բացառիկ հնարավորությունից, որ Դավիթ Խաչիյանն ընձեռել է «ՀԱՅԵՐ» մեդիահարթակին՝  «ԳԱԼՈՒԱՅԻ ՎԵՐՋԻՆ ԳԻՇԵՐԸ» նոր գրքի գործերից յուրաքանչյուրից ընտրելով որոշակի հատվածներ «ՀԱՅԵՐ»-ի ընթերցողի համար:  

«Նույնիսկ պատերազմի օրերին մենք ամեն օր կինո էինք գնում...». ԱԼԻՌԵԶԱ ԹԱԲԵՇ

 Այն ժողովուրդը, որի զավակները, ամուսինները սահմանին էին, ութ տարվա մեջ ոչ մի տարի  չի դադարել փառատոներին մասնակցել, նույնիսկ փոքր քաղաքների փառատոները չեն դադարել լինել: Քյառոսթամիի նման մարդը նույնիսկ ֆիլմ նկարահանեց, իրանական ֆիլմերը մասնակցեցին փառատոների և աշխարհին ներկայացրեցին Իրանի և իրանցու այն դիմագիծը, որը չէր ներկայացվում հեռուստաալիքներով: Սա մեզ համար շատ կարևոր էր և գուցե իրանական կինոյի վերելքը հենց դրանով էր նաև պայմանավորված:

«Ինձ առանց լվանալու կթաղեք...». ԳՅՈՒԼՉԻՉԵՔ ԳՅՈՒՆԵԼ ԹԵՔԻՆ

Մենք, սովորաբար, չենք սիրում առերեսվել մեր պատմության հետ: Ոչ մոտ անցյալի պատմության, ոչ՝ հեռու: Պատմության հետ մեր յուրաքանչյուր առերեսում հասարակական ցնցումներ է առաջացնում: Բացառիկ անհատներ են միայն կարողացել ուղիղ նայել պատմության աչքերին, սակայն նրանց ձայնը միշտ լռեցվել է համընդհանուր աղմուկի մեջ:

գործընկերներ

webtv.am

ՄԻՇՏ ՄՇԱԿՈՒՅԹԻ ՀԵՏ

zham.ru

ЖАМ-ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԺԱՄԱՆԱԿ

http://www.greentravel.am/en

ՃԱՆԱՉԻՐ ԿԱՆԱՉ ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ, ԱՊՐԻՐ ԵՐԿԱՐ

mmlegal.am

ՄԵՆՔ ԳԻՏԵՆՔ ՁԵՐ ԻՐԱՎՈՒՆՔՆԵՐԸ