ԳԻՐ

ԱՆՄԱՀԱԿԱՆ խնձորը

Երեխա էի, տնամերձի հողամասում սկսել էի մրգատու ծառեր տնկել։ Գնացել էի մեկից տնկիներ խնդրելու։ Որ տեսակից ուզեցի՝ տվեց ծերունին։ Խնձորի տնկի էլ ուզեցի։

«Աստծուց ու թագավորից էլ մեծ...». ԹԵՄԻԿ ԽԱԼԱՓՅԱՆ

Լինում է թե չի լինում, մի թագավորություն է լինում։ Էդ թագավորությունում մի շատ աղքատ մարդ է ապրելիս լինում։ Էս մարդը ունենում է չի ունենում, մի մինուճար տղա է ունենում։ Որ գալիս է տղայի ամուսնանալու ժամանակը, էս մարդը ինքն իրեն միտք է անում, թե տղաս Աստծո պարգևն է մեզ, պետք է գնամ թագավորին խնդրեմ, որ ինքն էլ ներկա գտնվի տղայիս հարսանիքին։

«ԼԵՆԻՆ ս նամի...»

Մի անգամ էլ, երբ թերթում էի «Կոլխոզնիկ» ամսագիրը, մի էջի կեսի չափով երկրի՝ ՍՍՀՄ-ի դրոշն էր նկարված, վրան գրված՝ «Լենին ս նամի»։ Մեր պատմության ուսուցչուհին էլ էր նման մի բան ասել հայերենով՝ Լենինը մեզ հետ է։ Որոշեցի մայիսի մեկի աշխատավորների օրվան ստեղծագործաբար մոտենալ։ Կավիճը լավ ներծծեցի կարմիր տուշի մեջ և մեր գոմեշի աջ ու ձախ կողմերի վրա կարմիրով դրոշը մուրճ ու մանգաղով նկարեցի ու սպիտակով վրան մի կողմի վրա հայերենով գրեցի՝ Լենինը մեզ հետ է, իսկ մյուս կողմում ռուսերեն՝ «Լենին ս նամի»

«Ամեն ինչ անցողիկ ա, պահն ա՝ հիասքանչ»

Ինչո˜վ ասես չի զբաղվի անգործ մարդը: Երբ աշխատանք, զբաղմունք չկա, ո˜վ ասես քաղաքականությամբ չի հետաքրքրվում: Հաճախ ինձ թվում է, որ մենք ՝ հայերս, քաղաքագիտության բնագավառում  բացառիկ ունակությունների տեր ենք:

«Սասնա ԾՈՒՌԸ». ԹԵՄԻԿ ԽԱԼԱՓՅԱՆ

Նրանք եկան շատ անսպասելի։ Սկզբից գյուղի գզիրը երևաց, հետո ինչ-որ բաներ բարձած ավանակներ մտան մեր՝ հորեղբորս ու մեր մի ազգականի ընդհանուր ընդարձակ բակը։ Այնուհետև, ավանակների հետևից՝ նրանց քշողները, քշողների հետևից՝ կանայք ու երեխաները, իսկ ամենավերջում՝տղամարդիկ։ Ավանակներից մի քանիսի մեջքին զանազան իրեր կային բարձած, մի քանի ավանակների մեջքին` նախշազարդ խուրջինների ամեն մի թայի մեջ մի-մի երեխա բարձած, որոնց միայն գլուխներն էին երևում։ Շատվոր էին նրանք, նման չէին նրանց, որոնք ապրանքափոխանակության համար ինչ-որ բան էին բերում մեր բակը։

ՊԱՐՏՎԱԾՔ 

Հայրս, հասարակ, բանվոր մարդ էր, բայց կյանքի փիլիսոփայությունը ճիշտ էր ընկալել, նա երբեք չմասնակցեց իր պարտության արարողությանը: Այն ժամանակ հաղթողը մեկն էր: Հիմա ուրիշ է, հաղթողները միշտ կան, պարտվողներն էլ իրենց չափով հաղթում են և բոլորը երջանիկ են, իսկ ինձ մնում է հիշել հորս՝ «թող սիկտիր ըլնեն»-ը և շարժվել առաջ: Առանց տրտնջալու:

Ավանակին նստած ՄԱՐԴԸ

Երբ նա վերջացրեց իր աղոթքը, խորանում խաղաղ լռություն տիրեց, միայն երբեմն-երբեմն վառվող մոմի երգեցիկ չըռթճռթոցն էր լսվում։ Այդպես մի քանի րոպե մնացինք անշարժ կանգնած մոմից լուսավորված կիսամութի մեջ։ Երբ դուրս եկանք եկեղեցուց, հիշողությանս մեջ ամենը, ինչ մնաց,  երկու հատիկ բառը, որ կար՝ Հայր մերն էր։

«...Քանի որ կարծում եմ՝ մարդու պես եմ ապրել». ԱԼՎԱՐԴ ՊԵՏՐՈՍՅԱՆ

Ալվարդ Պետրոսյանը մեր հիշողությունն ու մեր զգացած-չզգացածը, մեր հարցերն ու մեր պատասխանները, մեր ստացածն ու չստացածը վերադարձնում է մեզ՝ ամրորեն հենվելով իր կշռելի կենսափորձի ու իր ապրած անկշռելի տարիների հորձանուտին: Ու գրքի էջերի մեջ չզգացածդ դառնում է ապրած, չստացածդ փոխհատուցվում է, հարցերդ դառնում են պատասխաններ ու հիշողությունդ՝ ընդգրկուն, տիեզերական:

«...Բառերը մարդու հետ միշտ նույն կերպ են վարվում»: ԱՎԱԳ ԵՓՐԵՄՅԱՆ

Երբ արևի ու արևոտ օրվա սպասումի մեջ մեծ փաթիլներով ձյունը՝ արևից ու արևի մեր սպասումից անտեղյակ, մեզ պարտադրում է ընդունել իր ճերմակ իշխանությունը, Արև Պետրոսյանը, Arev Art Gallery-ն ու Հարություն Հարությունյանը հրավիրում են ըմբոշխնելու մեր ժամանակի լավագույն բանաստեղծներից մեկի՝ Ավագ Եփրեմյանի բառը, ըմբոշխնելու գինու, ջերմության ու լույսի մեջ, որովհետև Ավագ Եփրեմյանն իր նոր գրքով «հանդգնել» է  արձանագրել, որ «Երգչախումբը ցրվել է»:

գործընկերներ

webtv.am

ՄԻՇՏ ՄՇԱԿՈՒՅԹԻ ՀԵՏ

zham.ru

ЖАМ-ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԺԱՄԱՆԱԿ

http://www.greentravel.am/en

ՃԱՆԱՉԻՐ ԿԱՆԱՉ ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ, ԱՊՐԻՐ ԵՐԿԱՐ

mmlegal.am

ՄԵՆՔ ԳԻՏԵՆՔ ՁԵՐ ԻՐԱՎՈՒՆՔՆԵՐԸ