ԳԻՐ

«Կարոտն ու Սերը չպիտի թողնեինք...». ԹԵՄԻԿ ԽԱԼԱՓՅԱՆ

Ի՞նչ կարող ես անել, էն մարդը, որ իր մեջ Կարոտն ու Սերը ուներ՝ մեզնից հետ է մնացել, կամ մենք ենք շտապել առաջ անցել իրենից՝ կարոտի ու սիրո կարևորությունը անտեսելով։

«Գետնի տակի արքաները...». ԱՆՈՒՇ ՍԱՐԳՍՅԱՆ

Այո, սա Թբիլիսին է: Իմ առաջին ճիչը լսած քաղաքը:

«Վանաձորը...». ԱՆՈՒՇ ՍԱՐԳՍՅԱՆ

Կիրովական, Վանաձոր, երկրաշարժ, Անուշ Սարգսյան, գրականություն, պատմվածք, գրող, աղետի գոտի, վարչապետ,

«Քրոնիկոն...». ԹԵՄԻԿ ԽԱԼԱՓՅԱՆ

Իսկ ոստիկանությունում այլ բարքեր են, գիտե՛ք։

«Վարպետն ու…վարորդը». ՎԱՐԴԳԵՍ ԴԱՎԹՅԱՆ

Այսօր հաճախ են մորմոքում, թե հիմա ինչո՞ւ չեն ծնվում խոշոր գրողներ, որոնք իրենց ստեղծագործությամբ և անձնական հմայքով կարողանան մի ողջ դարաշրջան նշանավորել: Այնպիսիք, ինչպիսին էին Համո Սահյանը, Հովհաննես Շիրազը, Վահագն Դավթյանը, Սիլվա Կապուտիկյանը, Վարդգես Պետրոսյանը, մեր մյուս մեծերը: Պայծառ անունների մի ողջ համաստեղություն:

«Թե ինչպես ծանոթացա Հրանտ Մաթևոսյանի հետ…». ՎԱՐԴԳԵՍ ԴԱՎԹՅԱՆ

Իմ այցելության համար պարտական էի իմ դասախոսուհուն՝ դոցենտ Լիլյա Մարգարյանին, որը բնակվում էր նույն մուտքում, որտեղ և մեր մեծ գրողը՝ ժուռնալիստների տան բարձրահարկ շենքում:

«Վերջին պայծառ մեծությունը, որին ստիպված էի թողնել և հեռանալ...». ՎԱՐԴԳԵՍ ԴԱՎԹՅԱՆ

1980-ին՝ խորհրդային ծերունապետության (գերոնտոկրատիայի) բարձրագույն և վերջին ստադիայում, ականավոր կինոբեմադրիչ Լև Կուլիջանովը, որին, ի դեպ, հայկական արմատներ են վերագրում, հեռուստատեսային բազմասերիանոց ֆիլմ էր նկարահանել՝ «Կարլ Մարքս. երիտասարդ տարիները» վերնագրով:

«Սև հավի ձուն ու կարմիր կովի կաթը...». ԹԵՄԻԿ ԽԱԼԱՓՅԱՆ

Նա նորից կռացավ, գլխարկը գետնից վերցրեց, մազերը հավաքեց գլխարկի տակ, դրեց գլխին ու երկու ցուցամատերով հենվեց սեղանին, գլուխը քիչ խրեց ուսերի մեջ ու այդ ուռած ու փքված բլուրների հետևից, նայելով աչքերիս մեջ, հոնքերը իրար հավաքած, աչքերը կիսախուփ՝ ֆշշացրեց.

«Ծիծաղը լռությամբ կուլ տվեցինք...». ԹԵՄԻԿ ԽԱԼԱՓՅԱՆ

Մարտիկյանը և Հարությունյանը նույն գույնի՝ մոխրագույն ցիլինդր էին դնում։ Երբ Մարտիկյանն իր գլխին էր ուզում դնել գլխարկը, զգաց, որ  ինչ-որ մի բան այն չէ, բայց շարունակեց մի կերպ հարմարեցնել գլխին։ Մեկ էլ, իր նստած տեղից արագ պոկվելու պես Վահան Հարությունյանը վեր կացավ, մոտեցավ Մարտիկյանին, մի ձեռքով նրա գլխից խլելու պես վերցրեց ցիլինդրը, կախեց կախիչից, մյուս ձեռքով էլ մյուսն արագ դրեց Մարտիկյանի գլխին ու շտապ էլի հետ վերադարձավ, նստեց ու գլուխը կախեց մատյանի վրա։

«Էդմոն Ավետյանի «մեղքը» և ...». ՎԱՐԴԳԵՍ ԴԱՎԹՅԱՆ

Այն ժամանակ մենք շատ բան չգիտեինք այլախոհական շարժման մասին: Չգիտեինք, որ կար խրոխտ, անհնազանդ մտավորականության մի շերտ, որը չէր ընդունում տոտալիտար գաղափարախոսության դոգմաները, որն ավել կամ նվազ ակտիվությամբ հանդես էր գալիս Սովետի կեղծ ճշմարտությունների և վարած ագրեսիվ քաղաքականության դեմ: Նրանց մի մասին տնային կալանքի տակ էին պահում (ինչպես՝ Սախարովին), մի մասին արտաքսում էին երկրից (ինչպես՝ Ալեքսանդր Զինովևին, մյուսներին), ոմանց էլ փակում էին հոգեբուժարաններում (ինչպես, ասենք, Վլադիմիր Բուկովսկուն):

գործընկերներ

webtv.am

ՄԻՇՏ ՄՇԱԿՈՒՅԹԻ ՀԵՏ

zham.ru

ЖАМ-ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԺԱՄԱՆԱԿ

http://www.greentravel.am/en

ՃԱՆԱՉԻՐ ԿԱՆԱՉ ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ, ԱՊՐԻՐ ԵՐԿԱՐ

mmlegal.am

ՄԵՆՔ ԳԻՏԵՆՔ ՁԵՐ ԻՐԱՎՈՒՆՔՆԵՐԸ