«ՀԱՅԵՐ» մեդիահարթակ
«ՀԱՅԵՐ» մեդիահարթակ

 

Մենք

հավատում 

ենք

մեզ:

«Վատ բաներ են կատարվում հանրապետությունում...». ՎԱԶԳԵՆ ՍԱՐԳՍՅԱՆ

«…Կուսակցականությունը խլացնում է ամեն ինչ, կուսակցականությունը սպանում է ամեն ինչ: Ամեն կերպ մենք փորձում ենք կռվող ուժերին հեռու պահել կուսակցականությունից:

«Ավելի դավաճան մամուլ, քան Հայաստանի կուսակցական մամուլն է...». ՎԱԶԳԵՆ ՍԱՐԳՍՅԱՆ

Ավելի անբարտավան, ավելի դավաճան մամուլ, քան Հայաստանի կուսակցական մամուլն է, ես չեմ պատկերացնում: Եվ ես չեմ հասկանում, թող ինձ ներվի, այն հանդուրժողականությունը, որ գոյություն ունի մամուլի նկատմամբ:Շարունակելի

«Հասկացա, որ Բակունցի հետ ինչ-որ բան է պատահել…». ՀԱՄՈ ԲԵԿՆԱԶԱՐՅԱՆ

Եվ ես հասկացա. Բակունցի հետ ինչ-որ բան է պատահել: Ըստ երեևույթին նրան ձերբակալել են, իսկ զրուցակիցս չի ուզում այդ մասին խոսել, որովհետև սենյակում մենակ չէ:

«Արդյո՞ք ազատ էինք քայլում…». ԼԱԵՐՏ ՎԱՂԱՐՇՅԱՆ

«…Բոթը Երևանում տարածվեց պայթյունի պես: Թերթերում գրված էր մի տող. «…խճճվելով բուրժուական կապերի մեջ…ինքնասպան եղավ…»:

ԱՂԱՍԻՆ...

Մայիսի 26-ին, ժամը 4-ին Երևանում հասնում Է թութը։ Այս ճշգրտությունը վերաբերում է քաղաքի հարավարևմտյան մասում գտնվող մի ծառի միայն։ Նա է սկսում թթի ամիսը... Պրկում է իր երակները, տարածում թևերը, բացում սաղարթը, շարժում արյունը, արտաբերում իր տարփաբույր շունչը և ձեռնարձակ հանձնվում աշխարհին։ Օդավորում է իր կիրքը, առանց ընտրության, առանց ափսոսանքի տրվում է աջ ու ձախ, հանդուգն ու շռայլ, հասարակ ու բարի...

«Երբևէ չէի տեսել ձիու, որը զարմացած նայեր, թե մարդն ինչպես է իրենից խլում ուտելու խոտը…». ZAKO

Զինա, Զինա, ոչ, Լիզա: Ես հարբած եմ: Ես թողեցի, որ նա գնա ճաշի, բայց ինքս չեմ կարողանում մոլբերթից պոկվել: Մինչև նրա գալը ես շարունակում եմ նրան նկարել: Ինչպիսի գերմանական ճշտապահություն, ուղիղ մի ժամից նա վերադարձավ:

«Ստորագրության պատիվը». ՎԱՐԴԳԵՍ ՊԵՏՐՈՍՅԱՆ

չի կարող լինել փոքր կամ մեծ, կարևոր կամ անկարևոր նյութ, և դրա համար ժուռնալիստը ամեն պարագայում պետք է հարգի իր ստորագրությունը։ Խրվե՛նք կքանքի մեջ, այրվե՛նք այսօրվա երազներով, գրենք ավելի լա՛վ, ավելի կրքո՛վ, ավելի մարդկայի՛ն: Արժանի՛ լինենք այն երջանկությանը, որ ընթերցողը որոնի մեր ազգանունը, իսկ երբ ասեն՝ «Ընկերը ժուռնալիստ է» - մարդիկ դեպի մեզ թեքվեն հարգանքով և հետաքրքրությամբ:

«Արտիստը...». ՌՈԲԵՐՏ ԷԼԻԲԵԿՅԱՆ

Այսպիսին է Ռոբերտ Էլիբեկյան սքանչելի արտիստի արվեստը: Այսպիսին է Ռոբերտ Էլիբեկյան պարզ, համեստ, նվիրյալ մարդը: Այսպիսին էր այն ժամանակ, երբ Հակոբ Բերբերյանը հավերժացնում էր ապագայի համար: Եվ այսպիսին է լինելու միշտ:

«Որքա՜ն մեծ է լեզվի դերը մարդու կյանքում...». ԶՈՐԱՅՐ ԽԱԼԱՓՅԱՆ

Մեր դասական գրականության մեջ հաճախ են գործածվել բարբառային բառերը, մի մասը մնացել ու գործածական են առայսօր, մյուսները դադարել են գրական լեզվի գործուն տարր լինելուց: Վերցնենք ջան բառը, որն ի վերջո բարբառային բառ է՝ փոխառված օտար լեզվից: Բայց ջան բառը շարունակվում է ապրել մեր թե՛ գրավոր և թե՛ բանավոր լեզվում: Մենք կարող ենք դրա հայերեն հոմանիշը դնել տեղում, բայց դա ոչ միշտ կլինի ի հարկի: Ջան, նշանակում է սիրելի, հոգյակ, հարազատ, անուշիկ և այլն: Կարող ենք ասել՝ Սիրելի Հասմիկ, բայց ասում ենք՝ Հասմիկ ջան: Կարող ենք ասել՝ Կարո, հարազատս կամ անուշիկ տղաս և այլն, բայց ասում ենք՝ Կարո ջան:

«Լիր ԱՐՔԱՆ...»

1997 թվականին իր ստեղծած «Համազգային» թատրոնում Սոս Սարգսյանը հաջողությամբ բեմադրում է շեքսպիրյան դրաման՝ «Լիր արքան» և ինքն էլ խաղում Լիրի դերում: Մի առիթով վարպետն ասել է, որ «Շեքսպիրի դրամայի հերոսը հրաժարվել էր թագավորությունից, որովհետև հոգնել էր, իսկ թատրոնի մարդը հոգնելու կարիք չունի»:

գործընկերներ

webtv.am

ՄԻՇՏ ՄՇԱԿՈՒՅԹԻ ՀԵՏ

zham.ru

ЖАМ-ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԺԱՄԱՆԱԿ

http://www.greentravel.am/en

ՃԱՆԱՉԻՐ ԿԱՆԱՉ ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ, ԱՊՐԻՐ ԵՐԿԱՐ

mmlegal.am

ՄԵՆՔ ԳԻՏԵՆՔ ՁԵՐ ԻՐԱՎՈՒՆՔՆԵՐԸ